Elin Meijnen
schrijver, docent, lezer

Bio

Ik ben geboren op 9 november 1971 in Amsterdam. Mijn jeugd speelde zich af in de Jordaan in een klein, gezellig huis met balken en smalle trappen, waar ik met mijn moeder, stiefvader, broertje en zusje woonde. Mijn tweede thuis was in Breda bij mijn vader en zijn gezin. Ik speelde dwarsfluit, zong, las veel en was heel verlegen op school. 

Tegenwoordig woon ik in Ravenstein, ben ik eigenlijk bijna nooit meer verlegen, lees ik nog steeds, en heb ik breien en tuinieren toegevoegd aan mijn hobby's. Ik heb een man, een volwassen zoon en lieve vrienden.


Lezer

Ik was altijd een enorme lezer, vooral in de vakanties. Wegkruipen in een grote stoel, onder een dekentje, kopje thee erbij en Elin was tevreden. Nog steeds lees ik veel jeugdboeken. Ik sta voor de klas en probeer elke leerling aan het lezen te krijgen, want volgens mij is er voor iedereen wel een boek te vinden. Mijn lievelingsboeken waren Hasse Simonsdochter van Thea Beckman, alle boeken van Astrid Lindgren. 

Docent 

 Lesgeven doe ik al heel erg lang. Ooit studeerde ik schoolmuziek want zingen was mijn lust en mijn leven en de hele dag met muziek bezig zijn, en met kinderen leek me geweldig. De studie viel tegen en ik stapte over naar de universiteit om Nederlands te studeren. Omdat ik zo van lezen hield voelde dat kloppend en ik ben nog altijd blij dat ik die studie heb afgemaakt. Toch bleef de muziek trekken waardoor ik nog jaren werkte als zangeres, koren dirigeerde en uiteindelijk een musicalschool begon in Ravenstein. Daar ontdekte ik het schrijven. Ik bewerkte de scripts van musicals als Oliver en Anatevka en vond dat geweldig om te doen. In 2009 besloot ik om mijn lesbevoegdheid Nederlands te gaan halen en sinds 2011 werk ik met veel op plezier op het Kandinsky College in Nijmegen.

Schrijver

In 2019 waagde ik weer (had tien jaar daarvoor ook een manuscript voltooid) een poging tot het schrijven van een boek. Ik wilde een combinatie maken van jeugdherinneringen en ervaringen uit het heden en ben gewoon begonnen. In een jaar tijd ontwikkelde zich een verhaal dat leidde tot De tweede stem. In mei 2020 kreeg ik bericht van Myrthe Spiteri van Blossom Books dat ze mijn boek wilde uitgeven. Ik sprong en danste en kon het bijna niet geloven. Maart 2021 kwam mijn shortie uit. 

Dat een verlegen lezer het op haar ‘ouwe dag’ nog eens zou brengen tot jeugdboekenauteur had ik nooit durven dromen. Ik heb een nieuwe liefde gevonden in het schrijven en hoop het nog heel lang te mogen doen.